1၊ Running water ၏ အားသာချက်များ ။
စီးဆင်းနေသောရေနှင့် ရေကန်ငါးပုစွန်များပါရှိသည့် လည်ပတ်ရေသိပ်သည်းဆမြင့်သော ငါးပုစွန်စနစ်တွင် အထွက်နှုန်းကောင်းခြင်း၊ ငါးသားဖောက်သိပ်သည်းဆသည် တစ်စတုရန်းမီတာလျှင် ၂၅ ကီလိုဂရမ်မှ ၃၅ ကီလိုဂရမ်အထိရှိပြီး ရေကန်ငါးမွေးမြူရေးထက် ၃ ဆမှ ၅ ဆ၊ ကုန်ကျစရိတ်နည်းသော မွေးမြူရေးစက်ဝန်းတစ်ခုသည် အစာစားစရိတ်၏ 25% ကို သက်သာစေနိုင်ပြီး ကန်တည်ဆောက်မှုကုန်ကျစရိတ်၏ 35% ကို လျှော့ချနိုင်ပြီး ငါးချေးသန့်စင်ခြင်း၊ ရေစုပ်ခြင်း၊ ရေသွင်းခြင်း၊ ရေသွင်းခြင်းနှင့် ရေကန်အတွင်း ထုံးပိုးသတ်ခြင်းစသည့် ကုန်ကျစရိတ်များကို နှစ်စဉ်သက်သာစေပါသည်။ ရှည်လျားသောဝန်ဆောင်မှုဘဝ, 3 မှ 5 နှစ်; မြေယာအရင်းအမြစ်များ သိမ်းဆည်းခြင်း၊ ငါးနှင့် ပုစွန်ရောဂါများ ပြန့်ပွားမှုကို ထိရောက်စွာ ထိန်းချုပ်နိုင်ပြီး ငါးတစ်ကောင် ဖျားနာကာ ကန်တစ်ခုလုံး သေဆုံးသည့် ဘေးအန္တရာယ်များ ဖြစ်ပွားခြင်းမှ ရှောင်ရှားနိုင်သည်။
2၊ Running water ၏ သိပ်သည်းဆမြင့်သော ငါးပုစွန်စနစ်၏ လက္ခဏာများ။
လည်ပတ်နေသော ရေသိပ်သည်းဆမြင့်သော ငါးပုစွန်မွေးမြူသည့်စနစ်သည် ရေကိုယ်ထည်အတွင်းရှိ အချို့သောရေစီးဆင်းမှုအလျင်ကို ထိန်းသိမ်းထားပြီး ၎င်းကို တည်ငြိမ်သောအခြေအနေတွင် ထိန်းသိမ်းထားသည်။ ရေစီးကြောင်းသည် အမှိုက်များကို စွန့်ထုတ်နိုင်ပြီး ရေအရည်အသွေးကို အာမခံပါသည်။ ဤအတောအတွင်း ရေစီးရေလာတွင် သိပ်သည်းဆမြင့်သော ငါးပုစွန်စနစ်သည်လည်း ပျော်ဝင်အောက်ဆီဂျင်ကို တိုးစေပြီး ငါးကြီးထွားမှုကို လှုံ့ဆော်ပေးနိုင်သည်။
3၊ Running water ၏ အားသာချက်များ ။
စီးဆင်းနေသောရေနှင့် သိပ်သည်းဆမြင့်မားသော ငါးပုစွန်မွေးမြူခြင်းသည် သိပ်သည်းဆမြင့်သော ရေစီးဆင်းမှုပုံစံများ နှစ်ခုစလုံး၏ အားသာချက်များကို ပေါင်းစပ်ထားသောကြောင့် ငါးပုစွန်များ၏ အရေအတွက်နှင့် အထွက်တိုးစေရုံသာမက ရေအရည်အသွေးနှင့် ငါးကျန်းမာရေးကိုလည်း အာမခံပါသည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင်၊ ဤပုံစံသည် မွေးမြူရေးနေရာနှင့် အစားအစာကုန်ကျစရိတ်ကို သက်သာစေနိုင်သည်။
4၊ လည်ပတ်ရေသိပ်သည်းဆမြင့်မားသော ငါးပုစွန်မွေးမြူရေးစနစ်တွင် တစ်မူးလျှင် အထွက်နှုန်းအပေါ် လွှမ်းမိုးမှုရှိသည်။
တစ်မူးလျှင် အထွက်နှုန်းသည် ရေအရည်အသွေး ထိန်းချုပ်မှု၊ အစာကျွေးမှု စီမံခန့်ခွဲမှုနှင့် ငါးမျိုးစိတ်ရွေးချယ်မှု စသည့်အချက်များနှင့် ဆက်စပ်နေသည်။ ဥပမာအားဖြင့်၊ ရေအရည်အသွေးထိန်းချုပ်မှုတွင် ရေအရည်အသွေးသတ်မှတ်ချက်ဘောင်များကို တိုင်းတာခြင်းနှင့် ချိန်ညှိခြင်းတို့ပါဝင်ပြီး တည်ငြိမ်သောရေအရည်အသွေးကို သေချာစေရမည်၊ မဟုတ်ပါက ၎င်းသည် ငါးခန္ဓာကိုယ်အတွင်း ရောဂါဖြစ်စေနိုင်သည်။ အစာကျွေးခြင်းစီမံခန့်ခွဲမှုသည် အချိန်ကိုက်၊ ပမာဏနှင့် ကျွေးသည့်အမျိုးအစားကို ရည်ညွှန်းပြီး မတူညီသောမျိုးပွားမှုအဆင့်များအပေါ်အခြေခံ၍ သင့်လျော်သောအစာကျွေးခြင်းနည်းဗျူဟာကို ချမှတ်ခြင်းသည် ငါးများ၏ကျန်းမာရေးနှင့် ကြီးထွားမှုကို မြှင့်တင်နိုင်သည်။ ငါးမျိုးစိတ်ရွေးချယ်မှုသည် အထွက်နှုန်းနှင့်လည်း ဆက်စပ်နေသည်။ ကျန်းမာသောငါးမျိုးစိတ်များသည် ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင် စိုက်ပျိုးရလွယ်ကူသောကြောင့် အထွက်နှုန်း ကွဲပြားသည်။
